Einde arbeidsovereenkomst
Kandidaat daagt niet op.
Als de werknemer zonder enig verder bericht niet komt opdagen op de eerste dag van tewerkstelling in uw onderneming, dan heeft hij uiteraard op onrechtmatige wijze en eenzijdig zijn arbeidsovereenkomst verbroken. U kunt dan een verbrekingsvergoeding van 1 week loon vorderen, conform artikel 37/2, §2 van de Wet betreffende de arbeidsovereenkomsten (anciënniteit < 3 maanden).
In het merendeel van de gevallen zal de ex-werknemer wel niet zomaar na de eerste ingebrekestelling overgaan tot het betalen van deze vergoeding. Vaak zal u hiervoor een rechtszaak aanhangig moeten maken. In dat geval is het sop de kool dikwijls niet waard. Tenzij het om een principekwestie gaat, zullen de kosten van een dergelijke procedure groter zijn dan de door de ex-werknemer te betalen verbrekingsvergoeding.
Hoeveel verbrekingsvergoeding?
In de context van dergelijke rechtszaken is vaak de vraag gerezen welk loon als basis genomen moet worden voor de berekening van de verbrekingsvergoeding. Op basis van artikel 39 van de Wet betreffende de arbeidsovereenkomsten zal hier rekening gehouden moeten worden met het lopende loon, in dit geval het loon dat tussen de partijen bedongen was en dat betaald zou worden indien de overeenkomst wel ingegaan was (Cass., 16.11.1992) . In dat loon moeten ook de voordelen verworven krachtens de overeenkomst, nl. het vakantiegeld, de eindejaarspremie, en eventuele andere voordelen zoals het privégebruik van de eventueel ter beschikking gestelde bedrijfswagen of gsm, verrekend worden.
Onderling akkoord
Indien de kandidaat laat weten dat hij toch niet bij u wenst in dienst te treden, heeft hij drie mogelijkheden om een einde te stellen aan de arbeidsovereenkomst. Hij kan vooreerst trachten met u in onderling akkoord een einde te stellen aan de arbeidsovereenkomst nog vóór het begin van de uitvoering ervan.
Als de aankondiging zeer laat gebeurt, is het in onderling akkoord regelen van het probleem vaak de beste manier om de zaak af te ronden. Anders zal een werknemer die correct wil handelen, toch in dienst treden en onmiddellijk de arbeidsovereenkomst opzeggen met een opzeggingstermijn van 1 week. Het heeft voor u uiteraard geen zin om gedurende een week tijd en energie te steken in een werknemer die toch weer zal vertrekken.
Opzegging
Indien de arbeidsovereenkomst al lang voordien ondertekend was en de werknemer enkele weken vóór de voorziene indiensttreding wil afzien van de arbeidsovereenkomst, kan hij vanuit zijn standpunt het best de overeenkomst opzeggen. Dit moet dan gebeuren via een schrijven dat uiterlijk op woensdag aangetekend verstuurd moet worden door de werknemer, dan wel ten laatste op vrijdag persoonlijk afgegeven moet worden, opdat de opzeggingstermijn van 1 week op maandag van de week nadat de opzegging gedaan werd, kan ingaan.
Er is hieromtrent heel wat onenigheid geweest in de rechtspraak, maar volgens de meerderheidsrechtspraak (o.a. Cass., 26.09.1994) kan een opzeggingstermijn effectief al beginnen te lopen vooraleer de arbeidsovereenkomst uitgevoerd wordt. Aangezien de werknemer op dat moment uiteraard nog geen anciënniteit heeft, geldt dus dat hij in de schijf van 0 tot 3 maanden anciënniteit valt, waardoor de opzeggingstermijn dan 1 week bedraagt.
Stel dat het einde van de betekende opzeggingstermijn valt na de voorziene begindatum van de arbeidsovereenkomst, dan zal de werknemer zich toch op de arbeidsplaats moeten aanmelden om de resterende dagen nog te presteren. Doet hij dit niet, dan zal hij een verbrekingsvergoeding ten belope van die resterende dagen moeten betalen.
Verbrekingsvergoeding betalen
Een laatste mogelijkheid om een einde te stellen aan de arbeidsovereenkomst nog vóór het begin van de uitvoering ervan, is de betaling van een verbrekingsvergoeding van 1 week loon. De werknemer zal dan 1 week brutoloon moeten betalen.
Bijkomende schadevergoeding?
Kunt u boven op de verschuldigde opzeggingstermijn/verbrekingsvergoeding nog een extra schadevergoeding vragen, omdat u door het niet opdagen van de werknemer een groot contract kwijtgespeeld bent of omdat u de rekruteringskosten wenst terug te vorderen?
Het Hof van Cassatie heeft reeds in 1973 geoordeeld dat de verbrekingsvergoeding een forfaitair karakter heeft, en dit ook in de situatie waarbij een arbeidsovereenkomst vóór het begin van de uitvoering ervan verbroken wordt (Cass., 13.09.1973) . Volgens de rechtspraak dekt de verbrekingsvergoeding normaal gezien dus alle schade.
Als u kunt bewijzen dat uw werkelijke schade hoger ligt dan de verbrekingsvergoeding, dan zou in meer extreme gevallen een bijkomende schadevergoeding wegens rechtsmisbruik toegekend kunnen worden. Houd er echter rekening mee dat de meeste rechters op zo’n vraag niet ingaan.
Gevolg
U kunt dus niet zomaar op beide oren slapen als een kandidaat een arbeidsovereenkomst ondertekend heeft. Als deze toch nog vóór het begin van de uitvoering van de overeenkomst laat weten niet te zullen opstarten, heeft u niet veel verhaal hiertegen. De andere kant van de medaille is natuurlijk wel dat u zich zelf ook kunt bedenken als u reeds met een bepaalde kandidaat een arbeidsovereenkomst ondertekend heeft en er zich nadien toch nog een betere kandidaat aanbiedt. In extreme gevallen zou ook u dan met een vraag tot schadevergoeding wegens rechtsmisbruik geconfronteerd kunnen worden.